गच्च डोळे मिटूनमनाची दारं सताडउघडी ठेवूनदोन्ही हातांची ओंजळठेवून दे आकाशाखाली..आभाळ भरून आलं कीभरेल ओंजळहीकानावर कोसळतीलकाही आवाजअन् पापण्यांवर स्वार होतीलकाही थेंब,त्यांना जगून घेत्याच क्षणी …मनात घर करतील तेअन् वाहू लागतील,ओघळू लागतीलअगदी आत आत…अन् मग तुझ्या गंधातन्हाऊन निघतील…पुन्हा नव्याने बरसण्यासाठीतुझ्या खिडकीतली सरअशीच कोसळत राहतेचिंब भिजण्यासाठी..
बदला है मौसम या इक नया दौर चला हैहर एक टुकडा जंग का मैदान हो चला है न कोई निशां देखने वाला रहा मुस्तक़बिल मैंवो अपने ही रंग, अपना ही परचम ले चला है गुजरता गया वक्त अपनो का, अपनेपन काहर कोई खुदकाही जुलूस आगे ले चला है कहीं अपना बिलख़ रहा होगा आसपड़ोस मैंये अलग़ राहको ही सही मकाम […]
रुसून बसते कोषातच अन् कधी लागते डूलायाहे हसू नेमके वसंतात बघ कसे लागते फुलाया तू बहरत जाते शुभ्र फुलासम हरवत जातो मीहीमग पानापानांतून घुमणारी लाडिक लाडिक ग्वाहीहा गंध तुझाही धजावला मज गुन्हेगार ठरवायाहे हसू नेमके वसंतात बघ कसे लागते फुलाया त्या गोऱ्या रंगावरती रुळते बघ हलकीशी लालीती पुरे तेव्हढीच एक छटा जी उठून दिसते गालीका रंग उधळते पहाट माझे चित्त […]
हाथ में आ जाती हैंतो बोल पडती हैं किताबेंआँखों से गुजरकरहोंठों पर मुस्कान लातीहै किताबें पुस्तकांचं वेड असतं.. ते लागतंच.. बस थोडा दिल और दिमाग उसके हवालें कर दो.. और फिर देखो..पुस्तकांना सगळेच मित्राची उपमा देतात.. आणि ते खरं ही आहेच.. जेंव्हा कुणी सोबत नसतं तेंव्हा पुस्तकं कमालीची साथ देतात.. हे मला जरा उशीराच कळलं.. भारतात असतांना माझ्या आजूबाजूला चालते […]
गोठत चाललंय काआपल्या आत होतं ते…उष्म काहीतरी..डोळे ओलावणरंआतून ओढ जागवणारं..एखादं मन ओळखणारंएखादं मन जपणारंएका हातातून दुसर्‍या हातातसहज धावणारं ..गोठत चाललंय कीगोठलंच आहे…?कारण आता पडद्यावर टाहोअन् पडद्यामागे एक विजयी हसूपैश्यात न्हालेल,सत्तेने माजलेलंकुणाचा तरी पाय ओढूनपुढे गेलेलं….कुठेतरी अंधार पसरवूनउजाडलेलंनिर्लज्जपणे चेहर्‍यावरमिरवलेलं हसू…आणि जग बघतंय, विव्हळतंयरडतंय, मरतंयअन् हे हसू आणखीखुलतंयकसंय ना!!बाहेर वितळतंय सारंचपण आत मात्र गोठतंय…..
श्वास घेतला हातामध्येआला गेला काळ वेचलाएक उसवला एक गुंफलाआयुष्याचा शेला विणला शेव हजार विस्कटलेलेहा हवा अन् तोही घेतलारंग निवडला प्रत्येकाचाएका खाली एक रुजवलाआयुष्याचा शेला विणला कुंद मनाचा उजाड कप्पाउघडून दारे उन्हात गेलाखुलवून सारे पुन्हा पिसारेगर्भरेशमी काठ सजवलाआयुष्याचा शेला विणला बाकी सार्‍या उदासवाटाकाळोखातून सोडत गेलाहाती होते फक्त चांदणेचंद्र घेऊन त्यात जडवलाआयुष्याचा शेला विणला हात घेऊनी हाता मध्येहवा तेवढा पिळही दिधलाघट्ट बांधून […]
तुझ्या ओसरीवर पसरेल जरासा सोनेरी प्रकाश,अन् उजळून जाईल तुझं सारं अवकाश क्षणात, अगदी एकाच क्षणातजेव्हा पेटेल वात तिन्हीसांजेला ..रात्रभर तेवत राहण्यासाठी…तुझ्याही नकळत.. येणाऱ्या प्रत्येक झुळकेसोबत फडफडत राहिल ती.. तिचं अस्तित्व दाखवून देण्यासाठी…जगाला, तुला, तुझ्या ओसरीला आणि तिच्या त्या लामणदिव्याला..तू फक्त बघ तिला येता जाता…. थोडं बोल तिच्याशी.. थोडं तुझं सांग थोडं तिचं ऐक..कधी हाताचा आडोसा दे तिला.. थोडी मायेची उब…अन् […]
कधीतरी खूप भिजावसं वाटतं, अगदी चिंब आणि भरूनही आलेलं असतं बाहेर.. काळोख दाटलेला असताना आपण दूर दूर बघत उभे असतो खिडकीत, दिसत असतं त्या भरून आलेल्या ढगांचं वाहणं. मग एखाद्या ठिकाणी दूरवर, एखादा ढग रिता होतांना दिसतो अन् त्या ढगांमधून कोसळणाऱ्या सरी बघतांना त्यात भिजणारी, आपल्या पासुन लांब असलेली ‘ती’ जागा, कुठली माहीत नाही, पण आपल्याच जमिनीशी जोडल्या गेलेला कुठला […]
लहानपणी गुढीपाडव्याला माझी माई आजी मोठा काळा खलबत्ता घेऊन बसायची. त्यात मिरे, जिरे, खडा हिंग, गूळ, थोडं काळं मिठ, चिंच आणि घरच्याच कडुलिंबाची कोवळी कोवळी; पोपटी रंगाची पानं घेऊन कुटत बसायची. त्याची काळपट गोळी बनवून ती वाटीत तयार ठेवायची. गुढी उभारून झाली की पहिला प्रसाद ह्या गोळीचा!! सुरवातीला वाटायचं, “छी.. समोर पेढा, शेवयाची खीर असताना ही गोळी का??” पण मग […]
Recent Comments